کارآفرینی چیست؟

کارآفرین کیست؟

چگونه کارآفرینی کنیم!
نتایج مطالعات صورت گرفته نشان داده است که کارآفرینی یک فرآیند تکامل انسانی است. به عبارت دیگر بسیاری از افراد در صورت خواستن می‌توانند کارآفرینی کنند. اما چگونه؟



ارزیابی شخصی گام مهمی در کارآفرینی است. در این خودارزیابی، گذشته و تجارب خود را در ترازوی کارآفرینی نهاده و به این سؤال پاسخ دهید که آیا گذشته و سابقه شما رغبتی برای تأسیس یک کسب و کار مستقل را می‌دهد؟ کدام یک از ویژگی‌های کارآفرینی را فاقد هستید و نداشتن آنها در ایجاد و راهبری یک کسب و کار مستقل چه نتایجی را در برخواهد داشت؟ آینده را نیز در نظر بگیرید به 5 سال دیگر و به 10 سال آینده فکر کنید. چه تصویری از خود در 5 سال یا 10 سال آینده ترسیم می‌کنید؟‌ آیا این تصویر مشابهتی با یک کارآفرین که 5 تا 10 سال زحمت شبانه‌روزی را به خود هموار کرده است دارد؟
به اطراف خود نگاه کنید. اما این بار از دریچه چشم یک کارآفرین که در هر بن‌بست و مشکلی Problem یک فرصت Opportunity را جستجو می‌کند. به همین دلیل است که در ادبیات کارآفرینی اصطلاح Probortunity به معنی تبدیل تهدیدات به فرصت‌ها شیوع یافته است.
دیدن فرصت‌ها هنر نیست. هنر اصلی موقعی است که اولین نفری باشید که فرصت را دیده‌اید. در این‌ صورت خلاقیت و نگاه نو آن اکسیری است که برای هنرمند شدن در دیدن فرصت‌ها نیاز دارید. با خلاقیت و نوآوری است که می‌توانید از سایرین متمایز شده و کسب و کار کوچک خود را برخلاف میل رقبای بزرگتر راه‌اندازی کنید. بواسطه نوآوری در منابع، روش‌ها، سازمان، محصول و مخصوصاً بازار است که می‌توانید بر بخش کوچک اما با ارزشی از بازار تمرکز کرده و کالا یا خدمت مناسبتری را برای مشتریان این بخش عرضه کنید. تنها در این صورت است که از رقبای بزرگتر خود سبقت خواهید گرفت.

منابع و زمینه‌های نوآوری
نوآوری ابزار خاص کارآفرین است. و از طریق نوآوری است که ثروت خلق می‌شود. از اینرو، هر تغییری که ظرفیت‌های بالقوه‌ تولید ثروت از منابع از پیش‌ موجود را دگرگون کند نوعی نوآوری محسوب می‌شود. اما نوآوری فقط به حوزه‌ فوق محدود نمی‌شود.
کی، کجا و چگونه باید به دنبال فرصت‌های خالق نوآوری بگردیم؟ چگونه‌ درباره‌ شانس موفقیت یا خطر شکست قضاوت کنیم؟ چگونه « تمرین‌ نوآوری » کنیم؟

منابع و زمینه‌های نوآوری

در هر حالت کارآفرین باید منشأهای تغییر را بشناسد و آنها را به کار گیرد.

منابع یا منشأ‌های تغییر را می‌توان به هفت دسته تقسیم کرد که عبارتند از:

پیش‌بینی‌نشده‌ها
عدم تناسب‌ها
نوآوری‌ مبتنی بر پردازش و فرآوری نیازها
تغییر ساخت بازار یا صنعت
تحولات جمعیت‌شناختی
تحول و دگرگون شدن برداشت‌ها، ادراکات و معانی
دانش جدید